Magic Mushrooms: Een geneesmiddel voor verslaving?

Psychedelische drugs hebben bepaalde subculturen altijd geïnteresseerd. Psilocybine, het actieve ingrediënt in magic mushrooms, wordt momenteel onderzocht als mogelijk geneesmiddel voor verslaving aan alcohol en sigaretten. De inleidende onderzoeken zijn veelbelovend en het mechanisme achter de drug is fascinerend.

CHEMIE

Magic mushrooms zijn paddestoelen die de psychedelische verbindingen psilocybine en psilocine bevatten. Biologische geslachten van psilocybine paddestoelen zijn: Galerina, Gymnopilus, Inocybe, Mycena, Panaeolus, Pholiotina, Pluteus en Psilocybe.

De meest gebruikte soorten zijn van het Psilocybe genus, waar meer dan 100 soorten toe behoren. Magic mushrooms, paddo's of shrooms zijn een aantal van de meer algemene en informele termen voor psilocybine paddestoelen.

Psilocybine en psilocine zijn structurele analoga van serotonine. Een aantal serotonine receptors worden geactiveerd door deze psychedelische verbindingen. Serotonine receptoren kunnen worden gevonden in het centrale en perifere zenuwstelsel.

Functionele analoga van psilocybine en psilocine omvatten een variatie van andere psychedelische tryptaminen, zoals DMT (of N, N-DMT), 4-AcO-DMT, 5-MeO-DMT, 5-HO-DMT.

DMT is niet oraal actief; onze darmen bevatten enzymen die DMT omzetten in inactieve ingrediënten. In rituele dranken, zoals ayahuasca, wordt DMT gecombineerd met bepaalde enzymremmers om de werkzaamheid te garanderen.

Psilocybine en psilocine zijn beiden oraal actief en functionele DMT analoga.

HISTORISCH GEBRUIK

Magic mushrooms worden al lang gebruikt in sjamanistische rituelen als een methode om psychoactieve ervaringen op te wekken, vooral in Centraal-Amerika en Afrika. Er zijn nog steeds niet-ondersteunde beweringen dat magic mushrooms in prehistorische tijden werden gebruikt; sommigen beschouwen ze als een bron voor moderne processen van het menselijke brein. Dit is echter zeer speculatief en er is niet genoeg concreet bewijsmateriaal om dit als wetenschappelijke waarheid te beschouwen, maar toch prikkelt het de fantasie.

In de moderne gemeenschap waren psychedelische drugs min of meer vergeten, tot halverwege de 20ste eeuw. In de jaren '50 en '60 werden psychedelische drugs echter volop onderzocht. De psychedelische therapie, het gebruik van psychedelische drugs in therapie, was een veelvoorkomend hulpmiddel in de psychotherapie. Psychedelica werden ingezet voor de behandeling van angst, depressie en verslaving. Er werd ook geëxperimenteerd met diverse andere aandoeningen.

In diezelfde periode waren psychedelische drugs ook een populaire, recreatieve drug. Ze werden in die tijd het meest gebruikt door de tegencultuur. Het gebruik was echter vaak onverantwoordelijk en leidde tot incidenten. Halverwege de jaren '60 werden psychedelische drugs langzaam maar zeker wereldwijd verboden. Jammer genoeg werd ook het onderzoek, waaronder dat naar psychedelica, verboden, of in sommige gevallen ondergefinancierd.

MODERN ONDERZOEK

Hoewel het onderzoek naar psychedelische drugs in de jaren '60 werd gestaakt, staat het tegenwoordig weer op het punt van een wederopleving. Uit beschamende statistieken blijkt dat in de afgelopen 25 jaar 151 medische onderzoeken naar psychedelica zijn uitgevoerd, waarvan er slechts 6 voldoen aan de vastgestelde wetenschappelijke criteria. Beoordeelde onderzoeken laten zien dat er nuttige effecten zijn voor de behandeling van therapieresistente depressie, angst en depressie geassocieerd met levensbedreigende ziekten en tabak- en alcoholverslaving.

PSILOCYBINE EN VERSLAVING

Een studie, uitgevoerd op de John Hopkins University, is het meest interessant. John Hopkins onderzoekers bestudeerden een kleine groep langdurige rokers, die ondanks vele pogingen maar niet konden stoppen. Psilocybine werd gebruikt als ondersteuning van een cognitieve gedragstherapie en de resultaten zijn spectaculair.

Het onthoudingspercentage van de deelnemers aan het onderzoek lag na een periode van zes maanden op 80 procent.

Dit onthoudingspercentage van 80 procent is behoorlijk opmerkelijk in vergelijking met de resultaten van de huidige methoden om met roken te stoppen.

Varenicline wordt beschouwd als het meest effectieve middel om te stoppen met roken. Bij het gebruik van Varenicline lukt het ongeveer 35% van de rokers langer dan zes maanden te stoppen, wat niet vergeleken kan worden met de 80 procent die is aangetoond in dit inleidende onderzoek naar psilocybine.

HOE WERD HET ONDERZOEK UITGEVOERD?

Het onderzoek werd uitgevoerd op een kleine groep met 15 mensen, bestaande uit 10 mannen en 5 vrouwen. De gemiddelde leeftijd van de deelnemers was 51 jaar. Alle deelnemers hadden meerdere stoppogingen ondernomen. Gemiddeld rookten de deelnemers 19 sigaretten per dag gedurende 31 jaar.

Tweederde van de deelnemers heeft aangegeven in het verleden hallucinogenen te hebben gebruikt, maar dit was gemiddeld 27 jaar voordat het onderzoek plaatsvond.

De deelnemers werden behandeld met drie doses psilocybine; in elke sessie werd een hogere dosering van de drug gebruikt. De eerste dosis werd toegediend op de dag dat met het roken gestopt werd. De twee andere sessies vonden plaats na twee en acht weken.

Elke psilocybine sessie duurde 6 tot 7 uur. Deelnemers werden in een comfortabele en ontspannende omgeving geplaatst en gemonitord door twee leden van het onderzoeksteam. De deelnemers droegen oogmaskers en een koptelefoon met ontspannende muziek en ook werden ze aangemoedigd te ontspannen en zich te focussen op hun innerlijke ervaringen.

Tijdens deelname aan het onderzoek, ontvingen de deelnemers ook een cognitieve gedragstherapie, gericht op het stoppen met roken. Alle deelnemers ondergingen wekelijkse counseling sessies en gebruikten diverse andere technieken om hen te ondersteunen, zoals het bijhouden van een dagboek om uit te vinden wat de hunkering veroorzaakt.

HOE WERKT HET?

Als het gaat om het principe achter het stoppen met roken met behulp van psilocybine, deelde Matthew W. Johnson, de corresponderende auteur van het onderzoek, een interessant inzicht: "Het stoppen met roken is geen simpele biologische reactie op psilocybine, zoals het geval is met andere medicatie, die direct invloed heeft op de nicotine receptoren. Wanneer het wordt toegediend, na zorgvuldige voorbereiding en in een therapeutische setting, kan psilocybine leiden tot diepe reflecties over het leven en de motivatie opwekken om te veranderen."

Kathleen Conneally nam deel aan het genoemde onderzoek. Na haar deelname, stopte ze succesvol met haar jarenlange rookgewoonten. Haar beschrijving van de ervaring biedt ons inzicht in hoe psilocybine kan helpen bij de behandeling van verslaving.

Na het consumeren van psilocybine, had ze een visioen. Hierin was ze een rank met een grote, paarse bloem erop en ze voelde zich trots en almachtig. Ze had zichzelf gezien, gestrest en rokend en ook haar gewelddadige vader, maar voelde dat ze erboven stond. Al haar problemen leken onbeduidend; roken was een optie maar had geen zin. Het vinden van de motivatie om te roken voelde onmogelijk. Het gevoel bleef lang na het gebruik van psilocybine hangen en hielp Conneally om volledig te stoppen met roken.

Afkickverschijnselen zijn een belangrijk aspect van verslaving, maar de oplossing is daar niet te vinden. De meeste verslavingen zijn afkomstig van een psychologisch probleem. Tijdens het leven ervaren we allemaal bepaalde trauma's. Deze leiden er vaak toe dat negatieve gedachtepatronen in onze hersenen ingebakken zijn, wat maar moeilijk te doorbreken is. Deze gedachtepatronen zullen ons gedrag beheersen en in sommige gevallen leiden tot verslaving.

Psilocybine maakt overspraak mogelijk in onze hersenen; het activeert meerdere regio's in onze hersenen en maakt communicatie mogelijk. Dit zorgt voor aanzienlijke veranderingen in onze standaard gedachtepatronen en kan leiden tot openbaringen over onze motivatie en ons gedrag.

Hoewel het hele onderzoek nog in de kinderschoenen staat, is het potentieel ongelooflijk en het belooft toepassingen die onze verbeelding voorbij zullen schieten. Hou je vast, want verandering wacht wellicht op de hoek.