De Geschiedenis Van Magic Mushrooms

Magic mushrooms ondergaan een ware comeback. Ooit was 'paddo' een term die in de westerse cultuur werd gebruikt om angst in te boezemen. Maar steeds meer mensen zien nu in dat paddo's behoorlijk behulpzaam kunnen zijn. Lees snel verder en duik in de wereld van de magic mushrooms en onze lange relatie met deze wonderbaarlijke schimmels.

Hoewel je er op school niets over leert, staat de geschiedenis van de mensheid bol van het drugsgebruik. Van eeuwenoud opiumgebruik tot Hitler die meth gebruikte, er waren talloze priesters, keizers, tirannen en reguliere burgers die zich aan geestverruimende stoffen overgaven.

De drug met misschien wel de langst geregistreerde geschiedenis van menselijk gebruik is psilocybine, de psychoactieve stof in paddo's. De mens gebruikt dit stofje waarschijnlijk niet alleen het langst van alle drugs, maar waarschijnlijk ook het meest wijdverbreid.

'Paddo' is een brede term. Het behelst in feite elke paddenstoel van het Psilocybe-geslacht, waaronder meer dan tweehonderd soorten vallen. Al deze paddenstoelen bevatten psilocybine. Vanwege het aantal en de diversiteit van deze soorten, zijn paddo's over de hele wereld te vinden. Het is dus ergens wel logisch dat de mensheid al zo lang een band met deze bijzondere paddenstoelen heeft.

Wanneer werden paddo's voor het eerst gebruikt?

Het eerste geregistreerde gebruik van psilocybine-paddenstoelen dateert van rond 7000 v.Chr. Ze werden herkend op muurschilderingen in de grotten van Tin-Tazarift in Tassili n'Ajjer, Algerije. Deze muurtekeningen tonen afbeeldingen van mensachtige figuren die paddo’s vasthouden. Eén tekening springt er echt uit: een soort wezen met een bijenkop wiens handen vol met shrooms zitten. Dit is natuurlijk geen waterdicht bewijs dat de maker van deze tekening ook daadwerkelijk psychedelische paddo’s heeft gebruikt. Toch, gezien het wijdverbreide gebruik ervan in de menselijke geschiedenis, lijkt het niet onwaarschijnlijk dat dit het geval is geweest!

Hoewel deze muurschilderingen het eerste geregistreerde bewijs zijn van menselijk gebruik van paddo’s, beweren sommigen dat het gebruik nog verder teruggaat. Etnobotanicus en fervent psychonaut Terence McKenna ging zelfs zo ver door te suggereren dat ons huidige bewustzijn mogelijk is gemaakt door het millennialange gebruik van deze schimmels. Hierover later meer.

Het gebruik van paddo’s lijkt niet alleen ver terug in de tijd te gaan, maar ook een vrij brede geografische spreiding te hebben. Overal waar ze groeiden, lijken ze te zijn geconsumeerd. Een paar voorbeelden: veel religieuze afbeeldingen en symbolen in Zuid- en Oost-Aziatische landen lijken te zijn beïnvloed door paddo’s, de Vikingen zouden voorafgaand aan gevechten vliegenzwam hebben ingenomen (hoewel dit geen psilocybine-paddenstoel is) en men denkt dat druïden het puntig kaalkopje (Psilocybe semilanceata) aten.

Maar nergens komt het gebruik van paddo's en andere psychedelische flora (en zelfs fauna), zoveel naar voren als in Zuid- en Midden-Amerika.

De geschiedenis van paddo's in Amerika

'Teonanácatl' in het Nahuatl, de taal van de Azteken, betekent letterlijk vertaald 'God-paddenstoel'. Deze naam lijkt niet voor niks te zijn gekozen. Men denk namelijk dat de Azteken, net zoals andere Midden- en Zuid-Amerikaanse culturen, paddo's aanbaden. Zo is er een enorme hoeveelheid Azteekse iconografie en beeldhouwkunst gevonden, waarbij wezens met paddenstoelhoofden worden afgebeeld. Aangenomen wordt dat deze goden vertegenwoordigen.

Spaanse kolonialisten observeerden en namen soms ook deel aan deze paddoceremonies. Omdat grote hoeveelheden paddo’s moeilijk te krijgen waren, lijkt het er daarnaast op dat deze rituelen voornamelijk aan de hogere klassen van de Azteekse samenleving waren voorbehouden.

Denk echter niet dat, alleen maar omdat ze paddo’s gebruikten, dit ideale en utopische samenlevingen waren. Zo zijn er verhalen dat bij de kroning van een nieuwe keizer veel gevangenen werden geofferd, waarna hun hart uit hun lichaam werd gesneden, de rest van het lichaam werd opgegeten, en vervolgens iedereen paddo’s nam. Al met al een behoorlijk trippy ervaring, en dat is nogal een understatement!

De Azteken vormden echter niet de enige inheemse cultuur in dat deel van de wereld die regelmatig psilocybine paddenstoelen gebruikte, maar ze waren wel een van de bekendste. Bovendien waren paddo's niet de enige psychedelica op hun menu. Misschien nog wel bekender is ayahuasca, het mystieke DMT-bevattende brouwsel dat door sommigen wordt gebruikt om met de geestenwereld te communiceren.

Paddo's als psychedelisch medicijn?

Deze culturen gebruikten paddo’s waarschijnlijk als een soort psychedelisch medicijn. Het is echter belangrijk te begrijpen wat we in deze context met 'medicijn' bedoelen. Binnen deze culturen waren spirituele, religieuze en medicinale praktijken waarschijnlijk veel meer met elkaar verweven dan in een groot deel van de moderne westerse cultuur.

Of ze werden gebruikt op de manier waarop de mensheid tegenwoordig 'medicijn' interpreteert, is onduidelijk.

Wel komt de moderne wetenschap er beetje bij beetje achter dat paddo’s en genezing een verband lijken te hebben. Wat bovenstaande oude beschavingen intuïtief al begrepen, wordt nu wetenschappelijk bestudeerd. Men onderzoekt daarbij of psilocybine op diverse psychische aandoeningen en stoornissen effect kan hebben.

Waren paddo's betrokken bij de menselijke evolutie?

Terence McKenna suggereerde dat paddo’s voor de ontwikkeling van het menselijk bewustzijn cruciaal waren. In zijn boek Food of the Gods beweerde hij dat toen primaten uit de bomen afdaalden en de savannes betraden, of toen de boomgroei minder werd en de savannes aan terrein wonnen, de primaten shrooms begonnen te eten.

Hij stelde dat, aangezien deze mensapen rondzwervende prooien zouden hebben gevolgd, ze voortdurend verse mest zouden zijn tegengekomen, met daarin Psilocybe cubensis. McKenna beweerde dat de relatief snelle overgang naar socialere en bewustere wezens daarvoor als bewijs dient. Gezien de snelheid waarmee deze veranderingen plaatsvonden, achtte hij het waarschijnlijk dat er meer dan alleen evolutie meespeelde. Paddo’s waren volgens McKenna het antwoord.

Deze zogenaamde 'Stoned Ape Theory' is niet te bewijzen, maar eigenlijk niet eens zo gek. En ook als het niet zo binair is als McKenna suggereerde, is het zeker niet vergezocht. Psychedelica kunnen dus zeker een rol hebben gespeeld in de menselijke cognitieve ontwikkeling, en wellicht zelfs een cruciale.

De moderne geschiedenis van paddo's

Ondanks de wereldwijde geschiedenis van paddogebruik, zijn paddo's in een groot deel van de wereld uit de gratie geraakt. We moeten hierbij echter niet alleen met een Westerse bril naar de wereld kijken. In een groot deel van Zuidoost-Azië is het consumeren van paddo's namelijk nog steeds gebruikelijk, ook al is het technisch gezien illegaal. Ook in Midden- en Zuid-Amerika zijn er nog steeds verschillende culturen die shrooms gebruiken.

Het gebrek aan draagvlak voor modern paddogebruik dat wij hier ervaren, geldt dus lang niet overal.

Toch is dit in een groot deel van de wereld wel degelijk het geval. In Zuid-Amerika associeerden bijvoorbeeld katholieke kolonialisten het paddogebruik van inheemse culturen met heidense en antichristelijke praktijken. Het komt dan ook niet als een verrassing dat deze indringers het verboden. In Europa lijkt sprake te zijn geweest van een vergelijkbare trend, wat een drastische invloed heeft gehad op hoe men naar onze magische schimmelvrienden is gaan kijken.

Hier in Europa raakten we zelfs zo ver verwijderd van onze paddenstoel etende voorouders dat paddo's pas in de jaren '50 weer in de wetenschappelijke literatuur opdoken. Robert Gordon Wasson, Roger Heim en Albert Hofmann (die LSD synthetiseerde) extraheerden hiervoor psilocybine en psilocine uit Zuid-Amerikaanse paddenstoelen. Dit was een belangrijke mijlpaal in de herontdekking van paddo’s in Europa.

Dit is echter behoorlijk opmerkelijk, aangezien paddo's al duizenden jaren op het Europese continent groeiden en gebruikt werden.

Psychedelische paddenstoelen vandaag de dag

Psilocybine paddenstoelen zijn nog steeds in een groot deel van de wereld illegaal, maar er zijn enkele uitzonderingen. De opvallendste zijn:

• Brazilië

• Mexico

• Jamaica

• Cambodja

• Nederland (soort van)

In deze landen zijn paddo's legaal of worden ze gedoogd (in plaats van gedecriminaliseerd), hoewel volgens het VN-Verdrag inzake psychotrope stoffen van 1971, het psilocybine-molecuul op zichzelf nog steeds illegaal is. Een perfect voorbeeld van tegenstrijdige drugswetgeving!

In Nederland is de paddo zelf illegaal, maar psilocybine-bevattende sclerotia (truffels) zijn dat niet en mogen legaal worden verhandeld.

Veel andere landen discussiëren momenteel ook over het decriminaliseren of legaliseren van paddo's, en het lijkt erop dat er eindelijk schot in de zaak komt. Psilocybine is daarbij steeds vaker het onderwerp van onderzoek naar aandoeningen als depressie, hersenbeschadiging en PTSS, en de over het algemeen veelbelovende resultaten van deze studies helpen om het draagvlak te vergroten.

Onze liefde voor hallucinogene paddenstoelen is echter niks nieuws. Mensen verafgoden deze vreemde kleine dingetjes al millennia lang, zoals we hebben besproken. In de westerse wereld hebben paddo’s echter een sterke associatie met de hippiebeweging uit de jaren ‘60, waarmee de huidige westerse liefdesrelatie met deze schimmels pas echt op gang kwam.

Psilocybine paddenstoelen en de hippiebeweging

In de jaren ‘60 werden psilocybine, en psychedelische drugs in het algemeen, enorm populair. Dit was niet alleen binnen de hippiebeweging het geval, maar in meerdere lagen van de bevolking.

In de academische wereld was er ook veel belangstelling voor de potentiële kracht van deze psychedelische schimmels. Logischerwijs volgde hierdoor behoorlijk wat onderzoek (al dan niet methodisch). Misschien wel het bekendste is dat van Timothy Leary en Robert Alpert. Zij bestudeerden tussen 1960 en 1963 psychedelica aan de Universiteit van Harvard, totdat ze allebei werden ontslagen.

Het was daarnaast de hippiebeweging die psychedelica-gebruik in deze periode heel gewoon maakte. En in de daaropvolgende decennia nam het gebruik van psychedelische drugs hierdoor alleen maar toe, ook tijdens de ‘War on Drugs'.

Het was vooral dankzij een gebrek aan wetgeving in de jaren '60 dat psychedelica zo populair werden. Regeringen werden na verloop van tijd echter doodsbang voor de experimenterende en trippende drugsgebruikers. Maar waarom eigenlijk? Joost mag het weten. Soms is het verbieden van bepaalde drugs best uit te leggen, maar het verbieden van psychedelica was zeer misplaatst en ongeïnformeerd. Hoe dan ook, in 1971 werden paddo's en vele andere psychedelica in het grootste deel van de wereld als illegaal bestempeld.

Gelukkig verscheen op een gegeven moment 'Psilocybin: Magic Mushroom Grower’s Guide'. Dit beruchte boekje was een geschenk uit de hemel voor de amateur-psychonaut die in het kweken en ervaren van paddo’s geïnteresseerd was. Dit kleine, maar essentiële boek over het telen van psilocybine paddenstoelen van O.N. Oeric en O.T. Oss werd in 1976 gepubliceerd, en is sindsdien voor talloze paddoliefhebbers een bron van inspiratie geweest.

Paddo’s en de moderne wetenschap

Ondanks de illegaliteit van paddo's, hebben onderzoekers in veel landen onlangs toch toestemming gekregen om ze te bestuderen. In de periode tussen 1971 en nu was er een soort boycot, waarbij (legaal) wetenschappelijk onderzoek naar illegale drugs werd ingeperkt. Nu lijken de zaken echter weer wat losser te worden.

Veel van deze wetenschappelijke onderzoeken zijn gericht op de relatie van psilocybine met psychische aandoeningen, zoals depressie, angsten bij mensen die op sterven liggen en posttraumatische stress. En het goede nieuws is dat de chemische stof in al deze gevallen veel invloed lijkt te hebben, wat de weg vrijmaakt voor meer onderzoek en, hopelijk, minder strenge wetgeving.

Het onderzoek richt zich echter niet alleen op psychische aandoeningen. Psilocybine (en psychedelica in het algemeen) wordt ook gebruikt om het bewustzijn te onderzoeken. Door een aanpassing in de perceptie van onszelf en onze relatie tot de wereld, kunnen onderzoekers beter begrijpen hoe deze processen werken en wat er in de hersenen gebeurt. Onderzoekers aan de Universiteit van Sussex beweren bijvoorbeeld dat het brein onder invloed van psychedelica een hoger bewustzijnsstadium ervaart dan nuchtere hersenen.¹ Dat geeft stof tot nadenken!

Hoe ziet de toekomst voor paddo’s eruit?

Paddo's lijken in Europa en Noord-Amerika een soort van 'tweede jeugd' te ondergaan. We benadrukken nogmaals dat tal van culturen over de hele wereld de kracht van shrooms nooit hebben onderschat, maar wel is de meerderheid ze lange tijd uit het oog verloren.

Zowel het wetenschappelijk onderzoek dat het potentieel van psilocybine aantoont, als het bredere draagvlak met betrekking tot het gebruik van psilocybine, dragen aan een positieve ontwikkeling bij. Wel is het lastig in te schatten hoelang deze 'renaissance' nog nodig zal hebben. Het blijft vooralsnog geduldig afwachten op een definitieve doorbraak.