Iedereen Gebruikt Drugs, Dus Laten We Een Verschil Maken

Iedereen gebruikt een bepaalde vorm van drugs en het wordt tijd dat de wetten en publieke perceptie daar naar worden bijgesteld. Verboden zijn een achterhaalde reactie op drugsgebruik en maken van alledaagse personen criminelen, terwijl beroepscriminelen kunnen floreren. De samenleving lijdt eronder.

Praktisch iedereen gebruikt een vorm van drugs. Die ochtendstoot cafeïne of kalmerende kamille voor het slapengaan tot aan de partypilletjes die je voor een concert gebruikt of die blow om te relaxen. Drugsgebruik is even gebruikelijk onder het bevoorrechte deel van de bevolking als onder de minderbedeelden. Het is zelfs meer voorkomend onder rijken, universitair geschoolden en succesvolle personen. De meerderheid neemt een bepaalde drug en voor de meesten is dit niet problematisch.

De beslissingen van overheden die de ene substantie legaal maken en de andere verbieden, lijken in het beste geval arbitrair. Barbaarse wetten maken criminelen van in feite gezagsgetrouwe burgers. Ze straffen ze voor hun keuze om te ontspannen. Etiketten als junkie of drugsverslaafde worden geplakt op verder normale mensen door verwarrende verbodswetgeving.

Wat betreft drugs, lijken wetten gemaakt te zijn om minderheden te vervolgen en de reguleringen zijn vaak niet meer dan weinig verhuld racisme of klassendiscriminatie. Oneerlijke drugswetten vullen enkel de zakken van dubieuze zakenlui (gevangenissen en voorgeschreven drugs). En ze spekken de kas van overheden (boetes en inbeslagnames).

Het opleggen van straffen aan verder onschuldige mensen voor drugsbezit veroorzaakt meer leed dan dat het goed doet. Het stigmatiseert mensen die drugs gebruiken. Ook vormt het een drempel voor behandelingen, rehabilitatie en eerlijke communicatie met mensen die ertoe doen. De meeste overheden moeten hun drugsbeleid nog herzien. Ze dienen rationeel te reageren op bewijs en statistieken, de roep van drugsexperts en onnodige drugsgerelateerde sterfgevallen.

PROBLEMEN EN OPLOSSINGEN: DRUGS CRIMINALISEREN DOET MEER KWAAD DAN GOED

Overheden creëren tegenwoordig een beeld waarin de maatschappij op de rand van de afgrond balanceert, waarbij de legalisatie van drugs het laatste duwtje is om ons allen naar de ondergang te brengen. Helaas is deze houding hopeloos wereldvreemd (en zonder twijfel hypocriet) omdat drugs een feit van het leven zijn.

Uit de moderne, wetenschappelijke denkwijze volgt dat het grootste deel van het huidige drugsbeleid onethisch is op verschillende fronten. Op dit moment maakt de georganiseerde misdaad waanzinnige winsten met drugshandel. Dit corrumpeert juist de maatschappelijke systemen die we nodig hebben om fatsoenlijk te kunnen functioneren.

Het is in het belang van de zwarte markt dat bepaalde drugs illegaal blijven, omdat wanneer deze gereguleerd worden, ze handel verliest.

Deze corruptie verspreidt zich ook binnen de legale kant van de industrie. Farmaceutische bedrijven spenderen grof geld om te lobbyen tegen de legalisatie van en onderzoek naar bepaalde drugs. Je hoeft alleen maar te kijken naar cannabislegalisatie in de VS, waar grote farmaceuten anti-cannabis campagnes financieren. Waarom? Omdat, wederom, ze met het legaliseren van bepaalde drugs hun aandeel in de markt zouden verliezen – cannabis vervangt veel voorgeschreven opioïden waar de plant gelegaliseerd is.

EEN ROOSKLEURIGE TOEKOMST?

Een gezonde houding ten opzichte van drugs biedt een reeks voordelen voor de samenleving in haar geheel. Standaardisatie van dosissen betekent minder risico’s op overdoseringen en minder belasting op het overwerkte ziekenhuisstelsel. De politie en justitiële macht zouden ruimte krijgen om te strijden tegen misdaad, daadwerkelijke misdaad.

Het vloeiende geld zou fatsoenlijk belast en gebruikt kunnen worden in het voordeel van iedereen in plaats van te verdwijnen in de zwarte markt. Met legale drugs zou het geld richting schoolprogramma’s en herstel van het milieu kunnen vloeien – vergelijkbaar met hoe het in Colorado gaat.

Legalisatie kan het stigma wegnemen over mensen die ervoor kiezen drugs te gebruiken. De samenleving wordt beter als de focus ligt op educatie en niet op een verbod. Drugsgebruik kan meer ethisch worden gemaakt door een gezonder bewustzijn en eigen verantwoordelijkheid te creëren. Informatie over het plezier en de spanning naast de gevaren en het potentieel voor misbruik is wat we nodig hebben.

Drugsgebruik neemt jaar na jaar toe. Helaas arrestaties ook. Als gevolg zijn het de armen en minderheden die aan het kortste eind trekken. Het lijkt simpelweg oneerlijk dat degenen met de middelen om zich juridisch te verdedigen drugs kunnen gebruiken en onaantastbaar blijven. Door drugsgebruik in de schaduw te plaatsen, brengen we de meest kwetsbaren in een risicovolle situatie. Straatdrugs zijn belachelijk hoog geprijsd en van bedenkelijke kwaliteit en de gezondheidszorg blijft achterwege. Lijkt het geen verspilling van middelen om een dakloze drugsverslaafde op te pakken, te veroordelen en op te sluiten?

De Global Drug Survey 2016 somde de top tien populairste drugs ter wereld op. Van 1 tot 10 waren dat cannabis, MDMA (ecstasy), cocaïne, amfetaminen, LSD (acid), paddo’s, voorgeschreven en niet voorgeschreven opioïden, lachgas, ketamine en poppers. Het legaliseren van deze drugs verhindert de georganiseerde misdaad, genereert ongelofelijke belastingopbrengsten en helpt verslavingen te bestrijden. Iemand zou eenvoudigweg niet in staat zijn om bijvoorbeeld verslavende hoeveelheden cocaïne te verkrijgen.

Er zijn honderden miljoenen mensen die volledig eerlijk willen zijn over hun drugsgebruik. Het verbieden heeft de publieke perceptie rond drugs verstoord. Het is iets wat verborgen moet blijven. Het verhindert oprechte gesprekken met de mensen die ertoe doen, waarbij lang gekoesterde misvattingen het beeld bepalen. Het is nu wellicht op een bepaalde manier stoer om publiekelijk je drugsgebruik toe te geven. Maar alleen als je deel uitmaakt van een verheven minderheid die wordt beschouwd als goed volk.

Het betekent niet dat drugs verkocht zouden moeten worden in de lokale supermarkt of winkel op de hoek. Geschikte plaatsen voor de verkoop en consumptie moeten overwogen worden.

Je moet begrijpen dat drugsgebruik net zo gevarieerd als gebruikelijk is. Dus het is tijd voor verandering. Het beleid en de houding ten opzichte ervan zijn compleet wereldvreemd. Vooral met iets wat zo niet verslavend en onschadelijk is als cannabis. Een disproportioneel aantal arrestaties voor drugs (75%) is cannabis gerelateerd. Terwijl je enkel naar Colorado in de VS hoeft te kijken om te zien hoe het ook kan.

De legalisatie van de populairste drug in de wereld heeft een belastingmeevaller opgeleverd die de maatschappij ten goede hervormt. In 2016 werd meer dan 200 miljoen dollar uitgegeven aan gezondheidsprogramma’s voor openbare scholen, huisvesting voor risicogroepen en behandelprogramma’s om de opiatencrisis te bestrijden.

Eén ding is zeker, het huidige drugsbeleid werkt niet. Het voedt een cultuur waarin de zwarte markt floreert, gevangenissen gevuld zijn met niet-gewelddadige overtreders en levens worden geruïneerd. Het paradigma moet verschuiven van een focus op straf naar de nadruk op gezondheidszorg. Alleen dan kan onze samenleving werkelijk haar drugsproblematiek aanpakken.