Het Verschil Tussen Psilocybine & Psilocine

In paddo's tref je zowel psilocybine als psilocine aan. Psilocybine is stabiel, maar psilocine niet. Wat zijn de verschillen en waarom zijn die belangrijk om te weten? We gaan deze vragen, en meer, voor je uitpluizen.

Psilocybine en psilocine zijn van hetzelfde laken een pak. Ze co-existeren in paddo's, waarbij psilocybine overheersend en meer stabiel is. Chemisch gezien, lijken ze op elkaar, en psilocine is de psychoactieve verbinding die de hersenen stimuleert. Beide verbindingen zijn tryptamines en de chemische samenstelling lijkt op serotonine.

Psilocine oxideert en verliest de kracht zeer snel. Dat kun je zien aan de blauwe, zwarte of paarse kneuzingen die ontstaan wanneer paddo's worden geplukt. Psilocybine is verbonden met een fosfaatgroep en dat verhindert oxidatie. Dat is de reden dat psilocybine paddenstoelen gedroogd en lang bewaard kunnen worden, zonder iets van hun potentie te verliezen. Gedroogde paddenstoelen worden zelfs sterker als ze gedehydreerd worden. Vanwege deze stabiliteit wordt psilocybine gesynthetiseerd in laboratoria voor onderzoek en niet de psilocine.

DE CHEMISCHE SAMENSTELLING

Serotonine of 5-hydroxytryptamine (5-HT) is een biochemische boodschapper en regulator die wordt gesynthetiseerd uit het essentiële aminozuur L-Tryptofaan. Psilocine of 4-hydroxy-N,N-dimethyltryptamine (4-HO-DMT) is een agonist die zich bindt aan de serotonine receptoren in de hersenen. Psilocybine of O-fosforyl-4-hydroxy-N,N-dimethyltryptamine moet door de lever verwerkt worden. Hiermee wordt de fosfaatgroep gedeactiveerd (defosforylering) en gaat het over in de psychoactieve verbinding psilocine. Omdat ze geen effect hebben op het dopaminesysteem zijn tryptamines niet verslavend.

Beide verbindingen lijken ook enigszins op N,N-Dimethyltryptamine of DMT, het actieve ingrediënt in ayahuasca. De afscheiding van de Bufo alvarius en Bufo marinus padden en Phyllurus gras bevat eveneens 5-MeO-DMT. Wanneer deze gecombineerd wordt met een MAO-remmer (monoamine-oxidaseremmer) worden hallucinerende effecten opgewekt.

STERKTE

Een psilocine-trip duurt zo'n vijf tot acht uur. De voornaamste effecten zijn visueel en eschatologisch. Kleuren lijken levendiger, de omgeving kan halo's vertonen en er is een gevoel van algeheel welbehagen. Ter vergelijking, LSD is 1000 maal sterker en die effecten kunnen acht tot twaalf uur aanhouden. Hoewel sterker, is de dosis relatief en zijn de ervaringen ongeveer gelijk in termen van intensiteit. Een normale dosis psilocybine bestaat uit maximaal 50 milligram (50.000 microgram). Een normale dosis LSD bestaat uit 50 microgram.

BEKNOPTE GESCHIEDENIS

Magic mushrooms werden in 1957 onder de westerse aandacht gebracht door R. Gordon Wasson met zijn artikel in Life, getiteld "Seeking the Magic Mushroom". In de acht jaar daarop werden psilocybine en psilocine gesynthetiseerd door Dr. Albert Hofmann, de beroemde ontdekker van LSD. De ontdekking van de verbindingen werd twee jaar later gevolgd door het Harvard Psilocybine Project. Dit resulteerde uiteindelijk in 1965 in een algeheel verbod van beide substanties. Hierna kwamen alle onderzoeken en therapieën stil te liggen.

GENEESMIDDEL VAN DE TOEKOMST

Psilocybine ondergaat momenteel een wederopleving. Recent onderzoek toont aan dat psilocybine en psilocine mogelijk als behandelmiddel kunnen worden gebruikt bij bepaalde psychische stoornissen. Een dosis in combinatie met klinische therapie heeft laten zien de wanhoop van terminaal zieken te laten verdwijnen. Proefpersonen vertoonden een verbeterd psychologisch, spiritueel en existentieel gevoel van algeheel welbehagen. Ook ervoeren de patiënten een diepgaande, blijvende positieve stemming die ten minste tot zes maanden na de proef aanhield.